Verslag Peru






Home Page

Huwelijk Ad en Ina

Laatste nieuws

Foto's Galapagos 2004

Foto's algemeen

Verslag Peru

Foto's Peru 2003

Verslag Suriname

Foto's Suriname 2002

Verslag Belize Guatemala

Foto's Belize Guatemala 2003

Gastenboek 2
  


PERU

Kerstvakantie 2002-2003

 De afgelopen kerstvakantie vertrokken we voor een kleine drie weken naar Peru, en we hadden in ons hoofd om 3 dingen te doen.
Als eerste een tweetal dagen in Lima rondkijken, vervolgens naar Cuzco, daar acclimatiseren en dan daar de INKA-Trail lopen, en als laatste wat meer naar het zuiden trekken, naar Arequipa, om daar de op een na diepste Canyon ter wereld te bezichtigen.

Op zich hebben we zo'n beetje alles gedaan wat we wilden doen, maar natuurlijk loopt alles niet helemaal op rolletjes als je in een Zuid-Amerikaans land bent, en dat zullen jullie hieronder wel lezen.

 

LIMA

We vertrokken op zaterdag 14 december in de loop van de avond naar Lima en echt midden in de nacht, om 3 uur, kwamen we op het vliegveld in Lima aan. Gelukkig hadden we al een hotelletje gereserveerd in Lima en werden we met een taxi afgehaald van het vliegveld.
De eerste dag (zondag) liepen we wat rond over de bekende pleinen van Lima en kwamen we uit op het grootste plein: Plaza de Armas met de grote kathedraal. Op een gegeven moment liepen we een winkelstraat in, waar het behoorlijk druk was en veel winkels waren ook open, en we zagen nog een kleurrijke optocht door de straat gaan, en opeens was daar ook nog een religieuze optocht en stonden we in het gedrang, en meteen op dat moment voelen we dat het niet goed daar is, Ad roept: "mijn paspoort!" en we wurmen ons uit het gedrang en ja hoor, zijn paspoort is gestolen ! Hij had het in een van zijn vele zakken van zijn broek zitten, maar terwijl hij op zijn portemonnee lette die in een andere zak zat, hadden ze zijn paspoort al gerold.
Tja, daar sta je dan, wat nu te doen? Aan de ene kant wel gelukkig dat het alleen maar een paspoort is, maar toch is het vervelend. We zijn eerst aangifte gaan doen bij een politiebureau en Ina in haar beste Spaans heeft alles uitgelegd, en Ad gooide er soms nog een paar woordjes Papiamento bij.
We kregen een bewijs van de aangifte mee, en we zouden daarmee de volgende dag naar de Nederlandse ambassade moeten om een nieuw paspoort aan te vragen of een laissez-passer. Dit betekende dus wel dat we een dag langer in Lima zouden moeten blijven om dit allemaal te regelen, maar goed, dat moest dan maar.
Maandag op de ambassade alles zo'n beetje geregeld voor een laissez-passer en wat ook nog heel goed geregeld kon worden, was het feit dat we onze reis gewoon konden voortzetten naar Cuzco, want vanuit Lima zouden ze alle informatie doorsturen naar Cuzco, zodat Ad daar zijn laissez-passer kon laten maken, want er zat ook een Nederlands consulaat in Cuzco.
De rest van die dag zijn we nog even naar de kust gelopen en hebben we de Pacific Ocean gezien en hebben we 's avonds heerlijk gegeten in het toeristische gebied Miraflores.
De volgende dag hadden we inmiddels een vlucht naar Cuzco kunnen boeken, dus de dinsdag in alle vroegte, vertrokken we naar Cuzco met het vliegtuig.

CUZCO

 Het is maar een uur vliegen van Lima naar Cuzco, dus nog voor de middag waren we al in Cuzco. We wisten al naar welk hotel we wilden en dat was het hotel "Los Ninos" een hotel, dat een deel van de opbrengst van de toeristen, besteed aan de straatkinderen van Cuzco. Dat vonden wij wel een mooi gebaar.
We wisten dat we in Cuzco een beetje moesten acclimatiseren, want het ligt hoog in het Andesgebergte (op 3326 meter). We hebben die eerste dag een beetje rondgelopen en ons laten informeren over de INKA-trail en andere tochten en aan het eind van de dag hadden we inmiddels een organisatie gevonden waarmee we de INKA-trail zouden gaan lopen (van vrijdag t/m maandag)en we hadden een dagtocht op de donderdag geregeld om met de bus door "El Valle Sagrado" (de heilige vallei) te reizen.
We merkten het die eerste dag wel dat we zo hoog zaten. Vooral als je trappen moest lopen dat merkte je dat je weinig adem had (ijle lucht) en moest je even uitrusten. Ad kreeg ook nog last van hoofdpijn en nadat we 's avonds ergens op het mooie plein van Cuzco hadden gegeten, voelde hij zich helemaal niet lekker en in het hotel aangekomen ging hij vreselijk over z'n nek, m.a.w. Ad had last van de "hoogteziekte" waar trouwens heel veel toeristen de eerste dagen last van hebben hier in Cuzco.
Gelukkig duurde het bij Ad niet lang, want de volgende dagen hebben we heerlijk rondgewandeld in Cuzco.
De tweede dag in Cuzco werden we al door het consulaat daar gebeld, die zeiden dat we langs konden komen om de laissez-passer van Ad in orde te maken. Dus, de tweede middag in Cuzco zaten we in een klein kamertje, met de Nederlandse vlag en een portret van het koninklijk echtpaar te wachten op de Peruaanse Consul (die sprak vnl. Spaans en een beetje Engels), en we hebben daar ongeveer twee uur gezeten voordat Ad met zijn laissez-passer naar buiten kon lopen. Maar het was gelukt, dus dat was alweer mooi meegenomen.
In Cuzco hebben we verder kerken en kloosters en musea bezichtigd; de tocht door de heilige vallei was prachtig. Mooie landschappen, vergezichten en veel overgebleven ruines vanuit de INKA-tijd van ruim 500 jaar geleden.

Na twee dagen in Cuzco te hebben doorgebracht, gingen we met een bus een trip maken door de "Valle Sagrado". We reden door een schitterende vallei met prachtige vergezichten, en we kwamen uit in Pisaq alwaar we onze eerste Inca-ruine bezochten. Onderweg kwamen we heel veel vrouwen en kinderen in folkloristische kleding tegen, dit alleen maar om toeristen over te halen om een foto van ze te maken, maar dan wel "un sol por favor" (ongeveer 50 cent). De foto bovenaan deze pagina is van een van hen.

DE INKA-TRAIL

En vrijdag, de 20e, was het dan zover: de INKA-trail. We vertrokken met de bus naar Ollantaytambo en bij het beginpunt 82 km, kregen we eerst een ontbijt om daarna met de tocht te beginnen. Het was een tocht met veel klimmen en dalen en hoog in de bergen.
De eerste dag hebben we ongeveer 6 uur gelopen, en we begonnen op 2600 meter en we liepen naar een hoogte van 2900 meter (dus deze dag viel het stijgen nog wel mee), en daar stonden onze tentjes al klaar (daar hadden de "dragers/porters" voor gezorgd) en kregen we 's avonds een heerlijke maaltijd bereid door een kok die maar liefst vier keer per dag voor ons iets zou voorbereiden. We hadden een goede organisatie uitgezocht, dat bleek wel.
De tweede dag was de zwaarste dag, had men al gewaarschuwd. Op deze dag zouden we eerst flink stijgen/klimmen en tenslotte nog een tijd dalen. (ongeveer 7 uur lopen). We gingen van 2900 meter, naar de hoogste pas in deze Inka-trail van maar liefst 4200 meter. En dat was flink klimmen op de trap die 500 jaren geleden dus door de Inka's is aangelegd en gebruikt. We zouden een mooi uitzicht moeten hebben op deze hoogte, maar helaas, het weer werkte niet mee, want eenmaal aangekomen op 4200 meter, begon het te regenen en trok het helemaal dicht met mist. En het was behoorlijk koud ook daar. In de regen daalden we weer af naar 3600 meter alwaar voor de tweede avond onze tentjes alweer klaar stonden, en na alle natte kleding uit te hebben gedaan, kregen we alweer koffie/thee/chocomel, met koekjes en popcorn geserveerd in een soort eettent (zaten we in ieder geval een beetje droog).
De derde dag was de langste loopdag. We waren maar liefst 9 uur onderweg. Het eerste deel van de dag was het nog even flink stijgen, naar 3900 meter, maar daarna voornamelijk nog dalen. Maar, we liepen door een prachtig tropisch nevelwoud, een ook al regende het 's ochtends een beetje, 's middags was het droog en kwam de zon er ook soms nog even door.
Tegen half 4 kwamen we op ons laatste kampterrein aan en dit was een heus kampeerterrein met veel groepen en je kon je weer douchen en 's avonds hebben we uitgebreid gedineerd in een gebouw, want de kok had zijn uiterste best gedaan om vanalles op tafel te zetten en het was heerlijk.
De vierde dag zou de meest spectaculaire dag moeten zijn. We stonden om 4 uur op om om 5 uur te kunnen vertrekken naar het einddoel: Machu Picchu. We zouden met de zonsopkomst arriveren bij een plek genaamd "sungate" van waar je een schitterend uitzicht zou moeten hebben op deze "verloren stad van de Inca's". Maar helaas, we werden wakker met regen en het heeft de hele ochtend geregend, en toen wij bij de sungate aankwamen zagen we helemaal niets, alleen maar regen en mist. Er stonden daar heel wat teleurgestelde mensen bij elkaar, maar ja, aan het weer kun je nu eenmaal niets doen. Ad en ik hebben toch geprobeerd er het beste van te maken, en we hebben zelfs nog in deze mist plezier gehad (zie fotopagina over Peru).
Vanaf de Sungate daalden we af naar het Inca dorp en later in de ochtend kregen we nog een rondleiding van 2 uur en tijdens deze rondleiding klaarde het weer langzamerhand op, zodat we tegen een uur of twaalf toch een mooi zicht hadden op Machu Picchu en de berg (Wayna Picchu) die op de achtergrond staat. We zijn zelfs nog even een stukje terug naar boven geklommen om een paar foto's te maken, en de allermooiste, met lama, kunnen jullie zien op deze pagina.

Na deze vier dagen, zijn we met een bus naar een dorpje vlakbij gegaan, genaamd "Aguas Calientes", oftewel "hete wateren", en dat komt omdat er daar warmwaterbronnen zijn, en natuurlijk zijn wij daar naar toe gegaan en hebben we onze vermoeide spieren lekker kunnen laten ontspannen in het hete water. Die nacht hebben we heerlijk geslapen in een hotelletje en we kregen alle aandacht want we waren de enige gasten die nacht.

Een dag voor kerst gingen we terug naar Cuzco met de trein en de taxi en de Eerste Kerstdag hebben we nog een mooie wandeling gemaakt in de omgeving van Cuzco, alwaar we langs nog 3 inca-ruines liepen, en het was heerlijk weer, het zonnetje scheen en bij de laatste ruine (Sacsayhuaman) zaten we bovenop de rotsen in de zon, met als uitzicht voor ons het stadje Cuzco en wat verderop zagen we hoge bergen met sneeuw, zodat we zelfs nog een beetje een "witte kerst" hadden.

AREQUIPA

Op de tweede kerstdag hadden we een busreis geregeld naar Arequipa. Het zou een Royal Class bus zijn, dus we dachten dat we wel meer toeristen zouden zien. Het is ongeveer 500 km rijden maar dwars door de bergen op onverharde wegen, dus we gingen ervan uit dat het wel 10 uur zou kunnen duren. Om 6 uur 's ochtends vertrokken we en eenmaal in de bus, zagen we dat wij de enige toeristen waren. De bus zat vol, maar toen we het busstation afreden, stopte de bus opeens, en kwamen er nog ik weet niet hoeveel mensen binnen, en die moesten allemaal staan. Eerst dachten we nog, och, die rijden gewoon een eindje mee, maar nee hoor, de meesten bleven uren staan en hangen tot we ergens weer in een bergdorpje kwamen, waar sommigen uitstapten, maar anderen er ook weer in. De bus had geen wc, wat ook niet echt handig was, maar, Royal Class: er was wel een tv, en er werden 2 films gedraaid met veel geschreeuw, en de enige luidspreker in de bus, zat net boven onze hoofden met het volume op voluit, dus na een paar uur waren we al helemaal murw. Je moet er wat voor over hebben om bepaalde dingen te zien hoor.
Pas om 5 uur arriveerden we in Arequipa. Gelukkig hadden we al een hotelletje op het oog en eenmaal daar gingen we meteen op bed liggen. Ina is op bed blijven liggen de rest van de dag en avond, maar Ad is nog wel even een pizza gaan eten op het Plaza de Armas van Arequipa, maar was ook alweer gauw terug.

De eerste twee dagen in Arequipa hebben we wederom de kathedraal en kerken bezichtigd en verschillende kloosters. Een daarvan is heel uniek: het "Monasterio de Santa Catalina" alwaar de muren in allerlei kleuren zijn geschilderd (oranje, rood, blauw, geel). Het was een heel kleurrijk geheel met mooie planten en we hebben daar prachtige foto's gemaakt en een paar hele mooie zullen we op de fotopagina van Peru zetten.
Verder zijn we nog naar een museum geweest alwaar we nog meer geschiedenis kregen over de Inca's, want vlakbij Arequipa, bovenop de vulkaan El Misti, was een mummie gevonden. Deze mummie was een meisje van ongeveer 14 jaar, die dus zo'n 500 jaar geleden geofferd is door de Inca's aan de goden, en daar ging nog een heel verhaal aan vooraf. Alles is goed geconserveerd gebleven, zelfs de organen, omdat het in de vrieskou honderden jaren heeft gelegen, en nu wordt het tentoongesteld in een soort glazen vrieskist waar de temperatuur continu -20 graden is. Dit was wel heel indrukwekkend om te zien en om het verhaal erbij te horen.

Na twee dagen Arequipa, gingen we weer een tocht maken, met als doel ditmaal, de op een na diepste Canyon ter wereld te bezichtigen: de "Colca-Canyon". We gingen met een busje en 9 personen eerst naar Chivay, een bergdorpje, maar daarvoor moesten wel weer door de bergen op onverharde wegen rijden, maar goed, het busje was wel iets comfortabeler dan de Royal Class bus eerder. Onderweg stopten we her en der om foto's te maken en dieren en planten te zien (o.a. vicuna's, een wilde lamasoort die je niet zo heel vaak ziet).
Tijdens deze rit begon Ina zich ziek te voelen (en trouwens Ad had de nacht voor deze tocht nog een diarree aanval gehad, maar hij voelde zich wel ok), maar eenmaal aangekomen in Chivay alwaar we zouden overnachten, zouden we eerst ergens gaan eten en daarna naar warmwaterbronnen gaan (die iets luxer waren dan in Aguas Calientes), maar Ina is meteen naar het hotel gebracht en is daar in bed gaan liggen en heeft alleen maar geslapen. Ad heeft nog wel verder aan alles meegedaan, maar kwam 's avonds in het hotelletje aan en zei dat hij zich ook niet zo lekker voelde. (nog steeds last van buikloop).
De volgende dag ging het een beetje met ons allebei, maar we hadden weinig honger en waren gauw moe. We gingen eerst met de bus, verder door de bergen, richting de Colca-Canyon, en onderweg weer her en der foto's gemaakt van de vergezichten en terrassen, en uiteindelijk zouden we bij een uitzichtspunt moeten komen ("Mirador"), alwaar je, als je geluk had, CONDORS, kon zien vliegen. En dat geluk hadden we zeker !!! We zagen maar liefst 7 Condors vliegen, en sommige vlogen vlak boven ons dus daar hebben we ook een paar prachtige foto's van. Het bleek dat er in een vallei een dood paard lag en dat er daarom op dit moment zoveel Condors waren. Het was wel een indrukwekkend gezicht om die vogels te zien vliegen. Ze zijn heel groot, de spanwijdte van deze vogels is maar liefst 3 meter en de vogels vliegen niet, maar zweven gracieus...

Eigenlijk zouden we hierna een wandeling gaan maken waarbij we zouden afdalen in de Canyon, (wij waren de enige van de groep die dat nog extra geregeld hadden), maar we voelden ons daar allebei niet fit genoeg voor, en we konden het zonder problemen afzeggen zodat we weer met de rest van de groep en het busje terug konden rijden naar Arequipa. Eerst nog weer even naar Chivay, alwaar we zouden lunchen. We aten allebei een beetje soep, maar bij Ina kwam er opeens ook diarree aan te pas, en toen moesten we 's middags nog wel een aantal uren rijden terug door de bergen naar Arequipa. Tijdens deze rit kreeg Ad op maar liefst 4900 meter een diarree aanval en was net op tijd de bus uit, maar jullie begrijpen het al, eenmaal terug in Arequipa gingen we in ons hotelletje in bed liggen om te hopen dat het de volgende dag wat beter zou zijn.
Maar helaas, de dag daarop waren we allebei nog aan de diarree en Ad had ook heel veel last van buikkrampen gekregen. Ina nam de bekende immodium en dat hielp al snel, maar bij Ad ging het niet echt beter. Dus Ina naar apotheek om te vragen wat te doen en die raadde aan om toch naar het ziekenhuis te gaan. Zo gezegd zo gedaan. Na een onderzoekje en alles bleek dat Ad een amoebe/bacterie had en daarvoor kreeg hij een flinke antibiotica kuur. Toch heeft Ad de eerste dagen veel pijn gehad en werd het niet echt beter met de diarree. Zelfs onze terugreis verliep voor Ad heel zwaar. We moesten eerst van Arequipa naar Lima vliegen en de volgende dag van Lima naar Aruba. Ad die had al een dag of 4 helemaal niets gegeten, alleen maar wat gedronken, maar eindelijk de laatste reisdag van ons, begon hij zich ietsje beter te voelen, en toen we op 2 januari 's avonds thuiskwamen, was het ditmaal wel heel erg fijn om weer thuis te zijn.
Ad bleek maar liefst 5 kilo te zijn afgevallen dus de volgende dag zijn we maar even naar onze huisarts hier gegaan en hebben we (ook Ina) nog andere medicijnen gekregen om de hele darmflora weer een beetje te herstellen.


Al met al moesten we dus behoorlijk bijkomen van deze reis, maar op het moment gaat het allemaal wel weer goed, we zijn alweer aan het werk deze eerste week in januari en nadat we alle foto's op de computer hadden gezet en bekeken, kwamen we tot de conclusie dat we toch wel prachtige dingen hebben gezien daar in Peru, en ach, wat men over Peru zegt klopt wel een beetje: "je wordt er beroofd en je wordt er ziek", maar aan de andere kant krijg je er wel heel veel moois voor te zien. Zoals we al eerder schreven: je moet er gewoon iets voor over hebben.